پنجره ای رو به آفتاب

بیژن شهرامی

پنجره ای رو به آفتاب

بیژن شهرامی

از دفتر زمانه فتد نامش از قلم
آن ملتی که مردم صاحب قلم نداشت

طبقه بندی موضوعی


در گذشته سه عنصر اصلی ساخت یک اثر یعنی ترانه سرا،آهنگساز و خواننده در کنار همدیگر زندگی می کردند و با همدیگر معاشرت داشتند و از زیر و بم زندگی همدیگر خبر داشتند. در شادی هم شاد و در غم همدیگر سهیم بودند.در کنار همین معاشرت ها و حس های متفاوت ایده های جدید و بکر به وجود می آمد و از دل آنها آثاری به وجود می آمد که هنوز در ذهن مخاطبان است و خاطره مردم با آنها ساخته می شد.در حال حاضر اصلا امکان چنین معاشرت هایی نیست.شما به شهر تهران نگاه کنید اگر در یک روز معمولی بخواهیم از غرب تهران به شرق تهران برویم حداقل سه ساعت در ترافیک می مانیم.حال آهنگسازی یا ترانه سرا یا خواننده ای که ساعت ها در این ترافیک مانده  چه حسی برایش می ماند که اصلا بخواهد بخواند چه برسد که این خواندن تاثیرگذار شود.البته این وسط نه مخاطبان مشکل دارند و نه هنرمندان .سرعت حرف نخست را در این برهه می زند.در این سرعت همه چیز باید کوتاه و مختصر باشد.به اصطلاح چه توقعی می توان داشت از هم همه دود و ترافیک و نسلی که همه چیز را در حد خوردن یک ساندویچ و پیتزا می خواهد؟

  • بیژن شهرامی

نظرات (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی