کتاب داستان هایی از زندگی آیت الله العظمی مرعشی(ره) تجدید چاپ شد.

 زائرانی که برای پاک کردن گرد و غبار سفر از سر و روی خود به گرمابه عمومی شهر قم آمده اند از گرمابه دار سراغ استاد کیسه کش را می گیرند وچون می شنوند که هنوز نیامده است خود مشغول می شوند تا بلکه وی از راه برسد و این زحمت را از دوششان بردارد.

 کمی نمی گذرد که درِ گرمخانه باز می شود و پیرمردی با ریشی بلند وزیبا وارد می شود.یکی از زائران که خیال می کند او همان استاد کیسه کش است صدایش را به اعتراض بلند می کند که آقا این چه وقت آمدن است می گذاشتی ظهر می آمدی!

 دیگری هم می گوید:«خدا خیرت بدهد بیا ما را کیسه بکش که زودتر به زیارتمان برسیم.»

سومی هم چیزی می گوید که به دلیل شلوغی حمام شنیده نمی شود.

 پیرمرد لبخندی می زند و چیزی نمی گوید.بعد هم اسباب حمامش  را گوشه ای  می گذارد و به سراغشان می رود تا کیسه شان بکشد.

 کار به خوبی پیش می رود اما یکی از زائران که از بقیه خسته تر و کم حوصله تر به نظر می رسد می گوید:«پدر جان چرا خوب کیسه نمی کشی،مگر صبحانه نخورده ای؟»

 پیرمرد لبخندی می زند و کارش را  ادامه  می دهد  که  یک دفعه درِ آهنی زنگ زده گرمخانه حمام باز می شود و     کیسه کش اصلی وارد می شود.او تا چشمش به کسی که دارد به جای او مردم را کیسه می کشد می افتد یکدفعه تنش   می لرزد.وسایلش را به گوشه ای پرتاب می کند و هراسان و شتابان می رود تا کیسه را از او بگیرد؛آخر او کسی نیست جز مرجع بزرگ شیعیان جهان حضرت آیت الله العظمی مرعشی نجفی!

 این که زائران حاضر در حمام چه قدر شرمنده می شوند بماند اما نکته جالب دراین میان آن که آقا کارش را نیمه تمام رها نمی کند و با گفتن این جمله که زائر حضرت معصومه ^{سلام الله علیها}احترام زیادی دارد آن را با مهربانی تمام به پایان  می رساند!

کار او یادآور استحمام فردی  است که در حمام  نیشابور  امام رضا را نشناخت و از آن حضرت خواست او را کیسه بکشد. امام هم با مهربانی و فروتنی خواسته اش را اجابت کرد و با وجود اصرار تازه واردها و  و آن مرد که تازه فهمیده بود این آقای مهربان امام رضا ^{علیه السلام} است کارش را تا آخر ادامه داد.