سیره خوبان49

بی خودی با خدا کشتی نگیر ...!

حاج اسماعیل دولابی:

یک سال تمام مزارع را ملخ خورد و برای اینکه نکنه با دیدن صحنه از مقدرات الهی مکدر شوم ، حتی به سر مزرعه ام هم نرفتم . یک از پیرمردهای ده به من گفت : وقتی هم که کارها خراب شده، باز هم فکرش را نکن و بگیر بخواب. دیدم راست می گوید و با مزاج من هم سازگار است. وقتی هم که خراب شده، ظاهرش خراب شده، باطنش درست است. این ملخ هایی که خورده اند، جنود الهی و لشکریان خدا بوده اند. به امر الهی مزارع را خورده اند. خدا هم آنچه اراده کرده جز خیر نیست؛ منتهی صورت ظاهرش با خواسته ها و تشخیص های ما تعارض دارد، خیر نمی دانیم. وقتی صورت ظاهر کارها خراب شد باز هم فکرش را نکن و برو بگیر بخواب. اگر فکرش را بکنی، غصّه بخوری، تقلاّ کنی تو که زورت نمی رسد، ملخ ها آمدند خوردند و تمام شد. 

هر وقت کسی شما را اذیت کرد و یا از کسی ناراحت شدید، نمیخواهد به کسی بگویید بلکه استغفار کنید، هم برای خودتان هم برای کسی که شما را اذیت کرده است. بگو بیچاره کار بدی کرده است اگر فهم داشت نمیکرد. وقتی استغفار میکنی خداوند دوست دارد و خیلی تلافی میکند. اگر قلبت حاضر نیست استغفار کند با زبان استغفار کن آن وقت یکدفعه دلت نرم میشود. اگر دو سه مرتبه این کار را کردی دیگر غم نمیتواند شما را بگیرد

سیره خوبان48

نوه حاج شیخ عباس قمی به نقل از پدرش: یک شب پیش پدرم(حاج شیخ عباس) بودم که دیدم نیمه شب برای نماز شب برخاستند، من از زیر پتو ایشان را می‌دیدم و تکان نمی‌خوردم، دیدم در نماز مشغول خواندن سوره «یس» شدند و وقتی به آیه «هذه جهنم التی کنتم توعدون» رسیدند، حالتی پیدا کردند که انگار آتش جهنم را می‌بینند و مدام می‌گفتند: «اعوذ بالله من النار»، من تکان نمی خوردم تا حالت ایشان به هم نخورد، اینقدر در این حالت ماندند که نتوانستند ادامه آیه را بخوانند، هنگام اذان صبح شد و ایشان مشغول نماز صبح خود شدند.

سیره خوبان47

عبا را کشید روی سرش و گفت: "بنده، کمی ی خواب دارم"سفره پهن بود و میهمانان حاضر. صاحب خانه اصرار می کرد: «آقا! اول نهار بخورید، بعد کمی استراحت کنید.» قبول نکردند.یکی از نزدیکان آقا گفت: «اول غذای کارگرها را بدهید».

 بعد از نماز خود آقا به میزبان گفته بود: «قبل از این که به فکر ما باشید، نهار چند کارگری را که روی زمین شما کار می کنند، فراهم کنید.» اما او از شدت اشتیاق، فراموش کرده بود. نهار کارگرها را که دادند، آیت الله بهاءالدینی آمدند سر سفره.

سیره خوبان47 نزن! نزن!

آقای قرائتی:

یک آقایی در کاشان بود که دیدم بعد از مدّت کوتاهی حافظ قرآن شد. اصلاً به او نمی‌آمد که نه حافظه این کار را داشته باشد و نه اینکه مثلاً جزء علماء باشد و ... . تعجّب کردم، می‌خواستم ببینم چه شده که یک‌باره به این راه کشیده شده است. بالاخره از زیر زبانش کشیدم. به او گفتم: حالا تو چطور شد حافظ قرآن شدی؟ گفت: حالا یک مطلبی دارد. گفتم: بگو تا من بدانم. گفت: یک روز منزل کسی در یک شهرستانی، مهمان بودیم. زیر کرسی بودیم، من وضع مزاجی‌ام خراب بود. بچّه صاحبخانه هم آن طرف کرسی نشسته بود. پدر آمد بنشیند، دید بوی بدی می‌آید. تصوّر کرد که آن بچّه نتوانسته خودش را کنترل کند، تا آمد او را بزند، یک‌باره گفتم: نزن! نزن! من بودم! چرا بچّه را می­‌زنی؟! با اینکه به هر حال انسان بزرگ نمی‌تاوند چنین مطلبی را در جمع بگوید و احساس می­‌کند آبرویش می­‌رود، امّا به خاطر اینکه آن بچّه بیهوده سیلی نخورد، گفتم: نزن! نزن! من بودم.

ببینید چقدر این مطالب اثر دارد. خود ایشان گفته: از آنجا بود که من فهمیدم که حالم متغیّر شده؛ چون اجازه ندادم به ظلم یک سیلی به آن بچّه بخورد. آن هم در آن زمان­ها که اگر به جان بچّه می­افتادند، دیگر رهایش نمی­‌کردند، هر چه هم بچّه بگوید: من نبودم، قبول نمی‌کردند. لذا می­‌گوید: من از این کار جلوگیری کردم و گفتم: نزن! نزن! من بودم! بببنید یک عمل چقدر مؤثّر است! آن هم یک عمل کوچک که ما تصوّر می­‌کنیم خیلی بیهوده و کوچک است و فایده­‌ای ندارد. شاید ما باشیم، بگوییم: آبروی ما که مهمتر است، حالا گردن بچّه می­‌اندازیم، مثلاً چه می­شود؟! او بچّه است، حالا بزرگ می­‌شود و بعداً یادش می­‌رود. این قدر کتک‌­ها خورده، حالا این هم روی آن‌ها. امّا این به دور از رعایت موازین اخلاقی است.

سیره خوبان46(آیت الله مجتبی تهرانی)

آن موقع تهران گاز کشی نشده بود و مردم از کپسول گاز استفاده می کردند. منزلشان هم در این جایی که الان دفتر حفظ و  نشر آثار ایشان است قرار داشت.

یکی از دوستانم می گفت یک بار که ماشین گاز داخل کوچه ایشان آمد و کم کم داشت می رفت من دیدم که حاج آقا کپسول گاز را دستش گرفته و دارد دنبال ماشین گاز می دود!

اصلا برایشان کسر شان نبود که کارهای مربوط به خودشان را خودشان انجام دهند

سیره خوبان45

سیره خوبان43

وقتی شهید باکری ، شهردار ارومیه بود ، یک شب باران شدیدی بارید .
به طوری که سیل جاری شد . ایشان همان شب ترتیب اعزام گروه های امداد را به منطقه سیل زده داد و خودش هم با آخرین گروه عازم منطقه شد .
پا به پای دیگران در میان گل و لای کوچه ها که تا زیر زانو می رسید ، به کمک مردم سیل زده شتافت .
در این بین ، آقا مهدی متوجه پیرزنی شد که با شیون و فریاد ، از مردم کمک می خواست .
تمام اسباب و اثاثیة پیرزن در داخل زیر زمین خانه آب گرفته بود . آقا مهدی ، بی درنگ به داخل زیرزمین رفت و مشغو ل کمک به او شد .
کم کم کارها رو به راه شد . پیرزن به مهدی که مرتب در حال فعالیت بود نزدیک شد و گفت : خدا عوضت بدهد مادر ! خیر ببینی .
نمی دانم این شهردار فلان فلان شده کجاست تا شما را ببیند و یک کم از غیرت و شرف شما را یاد بگیرد آقا مهدی خنده ای کرد و گفت :
راست می گویی مادر ! ای کاش یاد می گرفت .

سیره خوبان42

در حالات مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری نقل می‌کنند، ایشان را به باغی در حوالی قم دعوت کرده بودند، عده‌ای هم همراه ایشان بودند، یک ظرف انگور گذاشتند جلوی ایشان گفتند، آقا انگور میل بفرمایید، مرحوم شیخ نگاه کرد ولی نخورد، اطرافیان هم منتظر بودند ایشان شروع کند تا آن‌ها هم بخورند، بعد از چند دقیقه فرمودند: این ظرف انگور را ببرید و مقداری انگور از باغ خودتان بچینید و بیاورید، صاحب باغ به باغبان گفت: مگر این انگورها مال باغ خودمان نیست؟ گفت: نه، دیدم انگور باغ بغلی بهتر است از آن باغ چیدم آوردم، به شیخ گفتند شما از کجا فهمیدید، فرمود هر وقت اراده می‌کردم دستم را جلو ببرم، از این انگورها بردارم و به دهانم بگذارم، حال تهوع بهم دست می‌داد، فهمیدم این انگور را نباید بخورم.

سیره خوبان41

سالهای خیلی دور نیمه شبی در نجف آیت الله جمال خوانساری در حجره اش مشغول مطالعه بود،صدای خنده ای از کوچه در نیمه شب اون رو متعجب کرد

سر از پنجره بیرون آورد و دید دو تا زن کاملا با حجاب از کوچه رد می شوند

ولی صدای خنده شان بلند است

عمامه ی خود را به زمین زد و گفت:

یا صاحب الزمان کی می خوای بیای که ناموس شیعه صدای خنده اش بلند است!

سیره خوبان40

استاد فاطمی نیا در مذمت اشخاص پرحرف می فرمایند:از صبح که پا میشه، فلان کس چی گفت, فلان کس چی کرد...، فلان روزنامه چی نوشت.. ول کن..

روایت داریم که اغلب جهنمی ها جهنمی زبان هستند، فکر نکنید همه شراب می خورند و از در و دیوار مردم بالا می روند، یک مشت مومن مقدس را می آورند جهنم.این آقا تو صفوف جماعت می نشینند آبرو می برند.
امیرالمومنین به حارث همدانی فرمودند: اگر هر چه را که می شنوی بگویی، دروغگو هستی!
سیدی در قم مشهور بود به سید سکوت، با اشاره مریض شفا می داد. از آیت الله بهاالدینی راز سید سکوت را پرسیدم، با دست به لبانش اشاره کردند و فرمودند:
درِ آتش را بسته بودند...

علامه حسن زاده آملی می فرمایند:تا دهان بسته نشود دل باز نمیشود و تا عبدالله نشوی عندالله نشوی آنگاه از انسان اگر سَر برود،سِر نرود ...!

روضه نیوز