چرا موسیقی فاخر به جایگاه فعلی رسیده است؟ایرج جواب می دهد:

در گذشته سه عنصر اصلی ساخت یک اثر یعنی ترانه سرا،آهنگساز و خواننده در کنار همدیگر زندگی می کردند و با همدیگر معاشرت داشتند و از زیر و بم زندگی همدیگر خبر داشتند. در شادی هم شاد و در غم همدیگر سهیم بودند.در کنار همین معاشرت ها و حس های متفاوت ایده های جدید و بکر به وجود می آمد و از دل آنها آثاری به وجود می آمد که هنوز در ذهن مخاطبان است و خاطره مردم با آنها ساخته می شد.در حال حاضر اصلا امکان چنین معاشرت هایی نیست.شما به شهر تهران نگاه کنید اگر در یک روز معمولی بخواهیم از غرب تهران به شرق تهران برویم حداقل سه ساعت در ترافیک می مانیم.حال آهنگسازی یا ترانه سرا یا خواننده ای که ساعت ها در این ترافیک مانده  چه حسی برایش می ماند که اصلا بخواهد بخواند چه برسد که این خواندن تاثیرگذار شود.البته این وسط نه مخاطبان مشکل دارند و نه هنرمندان .سرعت حرف نخست را در این برهه می زند.در این سرعت همه چیز باید کوتاه و مختصر باشد.به اصطلاح چه توقعی می توان داشت از هم همه دود و ترافیک و نسلی که همه چیز را در حد خوردن یک ساندویچ و پیتزا می خواهد؟

مدافعان حرم

ولو یک نفر!

از قول آیت الله حسن زاده نقل شده: «شبی در این موضوع فکر می کردم که چرا خداوند، انسان ها را آفرید؟ آیاتی مانند و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون را هم که از نظر می گذراندم و این که در تفسیرش فرموده اند: لیعـبـدون، یعنی لتعرفون

، باز این اشکال به ذهنم می آمد که عبادت، فرع معرفت است، و ما که معرفـتی نسبت به خدا نداریـم، پس چه عبادتی؟! و ...» صبح، اول وقت، به حضور استاد علامه طباطبائی رسیده و سؤال را با ایشان در میان گذاشتم که «حضرت استاد! پس چه کسی بناست خداوند را عبادت کند؟!» ایشان در بیانی کوتاه فرمودند: «گرچه یک نفر!»

تا این جمله را فرمودند، من آرام شدم؛ همان دم به یاد وجود مقدس امام زمان علیه السلام افـتادم و خاطرم آمد که زمین و عالم، هماره چنین شخصی را دارد. دیگران همگی طفیلی وجود انسان کامل (معصوم) هستند و گویی هدف از خلقت آنان، به خلقت موجود تام و کامل باز می گردد.» امیر بیان، علی علیه السلام، خود پرده از راز خلقت برداشته اند: «فانا صنائع ربنا والناس بعد صنائع لنا: ما ساخته پرودگاریم خویشتنیم و مردم ـ همگی ـ پس از ما برای ما ساخته و آفـریده شده اند.»

شعر ایرج میرزا برای شهادت حضرت علی اکبر علیه السلام

شعر ایرج میرزا برای شهادت حضرت علی اکبر (ع)

رسم است هر که داغ جوان دید، دوستان

رأفت برند حالت آن داغدیده را

یک دوست زیر بازوی او گیرد از وفا

وان یک ز چهره پاک کند اشک دیده را

آن دیگری بر او بفشاند گلاب قند

تا تقویت شود دل محنت کشیده را

یک چند دعوتش به گل و بوستان کنند

تا برکنندش از دل، خار خلیده را

القصه هرکس به طریقی ز روی مهر

تسکین دهد مصیبت بر وی رسیده را

آیا که داد تسلیت خاطر حسین

چون دید نعش اکبر در خون تپیده را؟

آیا که غم‌گساری و اندُه‌بری نمود

لیلای داغدیدۀ محنت‌کشیده را

بعد از پسر دل پدر آماج تیغ شد

آتش زدند لانۀ مرغ پریده را

زندگی چیست؟(شعر)

به نام خداوند جان و خرد

زندگی چیست؟

زندگی چیست؟خور و شهوت و خواب؟

یا     دویدن       به    تمنای       سراب؟

مثل      تیمور     و     تموچین    بودن؟

یا سکندر    شدن     و   رنج  و  عذاب؟

ثروت اندوزی   و   حبس   زر   و  سیم؟

یا    تغافل   ز    خود  و  روز     حساب؟

بستن      در      به      روی   حاجتمند؟

یا     بداخلاقی   و     فریاد     و  عتاب؟

به    پدر  ،   مادر   خود     سر    نزدن؟

یا    پی    دفن     برادر      چو   غُراب؟

مثل     روبه    پی  افسون    و   فریب؟

یا     شکار      رمه       مانند     عقاب؟

هدف      زندگی      ار      این      باشد

وای   بر    ما    و    به   فردای    خراب

پس به خود  آی و   ز چَه   بیرون  شو

یوسفی     تو       نه     سزاوار   عذاب

سوی    دانش    برو     و    عالم     شو

علم      بهتر     بودت     از    زر    ناب

دست    افتاده   و   مسکین    را   گیر

تا   علی   را     بشوی     از      اصحاب

آری    انسانی    و     شایسته    عشق

کشتی    خود     مبر     اندر    گرداب.      بیژن شهرامی                                 

حکایتی جالب درباره سنایی غزنوی

«سلطان محمود سبکتگین در فصل زمستان به عزیمت گرفتن بعضی از دیار کفار از غزنین بیرون آمده بود و سنایی در مدح وی قصیده ای گفته بود. می رفت تا به عرض رساند.

به در گلخن رسید که یکی از مجذوبان که از حد تکلیف بیرون رفته و مشهور بود به «لای خوار»؛ زیرا که پیوسته لای شراب خوردی، در آن جا بود.

آوازی شنید که با ساقی خود می گفت که: «پر کن قدحی به کوری محمودک سبکتگین تا بخورم!»

ساقی گفت: «محمود مردی غازی است و پادشاه اسلام!»

گفت: «بس مردکی ناخشنود است. آنچه در تحت حکم وی درآمده است در حیز ضبط، نه درآورده می رود تا مملکت دیگر بگیرد.»

یک قدح گرفت و بخورد. باز گفت: «پر کن قدحی دیگر به کوری سنائیک شاعر!»

ساقی گفت: «سنایی مردی فاضل و لطیف طبع است.»

گفت: «اگر وی لطیف طبع بودی به کاری مشغول بودی که وی را به کارآمدی. گزافی چند در کاغذی نوشته که به هیچ کار وی نمی آید و نمی داند که وی را برای چه کار آفریده اند.»

سنایی چون آن بشنید، حال بر وی متغیر گشت و به تنبیه آن لای خوار از مستی غفلت هشیار شد و پای در راه نهاد و به سلوک مشغول شد.» 

خورشید نوق

به نام خدا

خورشید نوق¹

لا به لای حل

جدول نشریه

گوشیش را بابا

می دهد دست من

که ببین جانم«نوق»

در کدام استان است؟

که تو با اینترنت

می کنی راحت کار...

*

چشم می گویم،بعد

می روم می گیرم

خبر از «نوق» که هست

لابد اسم جایی

روستایی،شهری

دشت و جنگل،کوهی...

*

می نمایم آن را

روی نقشه پیدا

بخشی از کرمان است

آن سوی رفسنجان

دشت زیبایی که

راه ابریشم² از

وسطش رد می شد

و نگین سبزش

ده شمس آباد است

ده آبادی که

میهمان ها دارد

از  تمام ایران

و در او  می بینی

رد پایی از عشق

بقعه مردی از

عترت پیغمبر

نام پاکش گویا

که جلال الدین است

و رسد نسلش به

دومین شاه دین

در دو سوی گنبد

دو مناره دارد

که نسیم عشق از

رویشان جاری است

سمت خورشید آباد...

*

می نماید بابا

در کمال دقت

جدول خود را حل

تا که برمی گردد

مرغ فکرم از «نوق»...

 

 

بیژن شهرامی

 منبع:ماهنامه باران

 

1. مزار مطهر امامزاده سید جلال الدین از نوادگان امام حسن مجتبی علیه السلام در روستای شمس آباد نوق قرار دارد و مورد احترام اهالی است.

2. راهی تجاری و باستانی که شرق آسیا را بعد از گذشتن از ایران به اروپا وصل می کرد.

وزیر خارجه آلمان محو تماشای معماری ایرانی

آیت الله سیستانی دست چه کسی را بوسید؟

آیت الله مروارید(ره) در آخرین سفر زیارت عتبات عالیات در سال 1377 شمسی به همراه چند تن از نزدیکانشان برای دیدار با حضرت آیت الله سیستانی به منزل ایشان رفتند. با ورود آیت الله مروارید، آیت الله سیستانی برای استقبال به صحن حیاط آمدند و بعد از عرض سلام، دست ایشان را بوسیدند و خودشان به جای یکی از جوانها، زیر بغل ایشان را گرفتند. آیت الله مروارید در آن ایام که دیگر چشمشان نمی‌دید پرسیدند: کیست؟ آیت الله سیستانی خود پاسخ دادند: منم علی!

جواب دندان شکن

نقل است که فتحعلی شاه قاجار به مرجع تقلید اعلم زمانش(مرحوم میرزای شیرازی)گفت:
«من وقتی روزه می گیرم،عصبانی میشم! درحال عصبانیت گاهی حکم قتل صادر می کنم و خونی به ناحق ریخته می شود؛ لذا جواز روزه نگرفتن من را صادر کنید!»

پاسخ مرحوم میرزای شیرازی :
«حکم خدا قابل تغییر نیست ، اما حاکم قابل تغییر است! شما کنار بروید تا کسی که می تواند بر خشم خود غلبه کند ، حاکم شود!».