دانشگاه هیولاها
بسم الله الرحمن الرحیم
دانشگاه هیولاها
«معرفی و نقد انیمیشن دانشگاه هیولاها»
بیژن شهرامی
برادرم با دیدن سی دی کارتونی که در دست دارم آن را می گیرد و ورانداز می کند و می گوید:«این باید ادامه انیمیشن«شرکت هیولاها» باشه که ده دوازده سال پیش می دیدیم.»
می پرسم:«داستان یادته؟»
می گوید:«شرکت هیولاها جایی بود که اعضای آن بچه های زمینی رو می ترسوندند و جیغشان رو می گرفتند تا در سرزمین هیولاها از اون به جای سوخت استفاده کنند! موفق ترین تیم جیغ ربای هیولاها رو «سالی سالیوان» و دستیارش «مایک» تشکیل می دادند. یک شب هنگامی که سالی تصادفا دری رو به دنیای انسان ها باز کرد دختربچه سه ساله ای به نام «بو» از آستانه در رد شد و پا گذاشت به سرزمین هیولا ها .شهر دچار وحشتی غیر قابل توصیف شد چرا که تا اون وقت سابقه نداشت دختر بچه ای زمینی وارد اونجا بشه ،هرج و مرج ادامه پیدا کرد و این در حالی بود که سالی و مایک سعی می کردند دخترک را پنهانی به دنیای خودش برگردانند و …
دانشگاه هیولاها [1] نام فیلم پویانمایی و سهبعدی از کمپانی پیکسار[2]است که اگر چه در ادامه فیلم «کارخانه هیولاها» ساخته ساخته شده اما وقایع قبل از آن را روایت می کند آن گونه که گفته اند ابتدا می بایست این انیمیشن ساخته می شد و بعد «شرکت هیولاها»!
«جیمز لی سالیوان» معروف به «سالی»[3] و «مایک مازوفسکی» معروف به «مایک»[4] قهرمان های اصلی انیمیشن هستند.این دو غول به لحاظ جثه هیچ تناسبی با هم ندارند:سالی بزرگ است و هیکلی و مایک کوچک است و فسقلی ضمن آن که بچه غول برخلاف غول بزرگتر فقط یک چشم دارد!
داستان این انیمیشن بر اساس تأمین انرژی سرزمین غول ها از طریق جیغ بچه ها ساخته شده است به این معنی که بعضی از غول ها به مدرسه می روند تا بیاموزند چگونه شب ها وارد وارد دنیای بچه ها شوند ،آنها را بترسانند و جیغشان را به مصرف تولید انرژی برسانند!
-
مایک که علاقه زیادی به تولید انرژی از طریق جیغ بچه ها دارد خوب درس می خواند و به دانشگاه راه پیدا می کند و در آنجا با غولی هیکلی و آبی رنگ و مهربان به نام سالی آشنا می شود.
هر قدر که مایک درس خوان است سالی تنبل می کند چرا که او عقیده دارد توان جسمی اش برای ترساندن بچه ها و درآوردن جیغشان کافی است!
مایک و سالی برای رسیدن به هدف خود عضو انجمنی که تخصصش ترساندن بچه هاست می شوند اما در آزمون آن رد می شوند چرا که سالی درس خوان نیست و مایک هم ظاهری ترسناک ندارد!
مایک از این ناکامی مأیوس نمی شود و برای شرکت در مسابقه بزرگ ترساندن، عضو انجمن دیگری می شود.مدتی بعد سالی هم با او همراه می شود و انجمنی که به عضویتش درآمده اند با خوش سانسی به مرحله بعد صعود می کند.
با محرز شدن تقلب سالی،او و مایک که برای ترساندن بچه ها به دنیای انسان ها رفته اند اجازه برگشتن نمی یابند و مجبور می شوند با ترساندن آدم بزرگ ها انرژی فوق العاده ای برای برگشتن به دنیای غول ها به دست آورند!
در ادامه سالی و مایک با تلاش بسیار به دنیای غول ها برمی گردند اما برای همیشه از دانشگاه اخراج می شوند.
سالی و مایک در انیمیشن «دانشگاه هیولاها» به تلاش خود برای ترساندن بچه ها ادامه می دهند اما در انیمیشن«شرکت هیولاها»می فهمد که با خنده بچه ها می توانند انرژی بیشتری تولید کنند! البته این کشف مهم تنها زمانی میسر می شود که دختر بچه ای دو ساله به نام مری – که هیولاها او را بو می نامند- ناخواسته به دنیای غول ها پا می گذارد...
مکان های موجود در انیمیشن با اقتباس از ساختمان دانشگاه های معروفی همچون کالیفرنیا ، استانفورد ،هاروارد ،پرینستون و ...طراحی شده اند.
بیلی کریستال، جان گودمن، استیو بوسکمی و فرانک درز صداپیشگان این انیمیشن هستند. بونی هانت که در قسمت اول به جای آقای فلینت صداپیشگی کرد، اینبار به جای یکی از استادهای دانشگاه صحبت میکند. جان رتزنبرگ هم یکی دیگر از صداپیشگانی است که در مجموعه اول حضور داشت و اینبار با صداپیشگی نقشی متفاوت حضور دارد.
-
کارگردان انیمیشن میگوید: «با وجود اینکه شخصیتهای ما تعدادی هیولای دیوانه و عجیب و غریب بودند، اما میخواستیم مطمئن شویم که رویاها، احساسات و حتی فشاری که احساس میکنند، کاملاً واقعی و اصلی باشد. یکی دیگر از چالشهایی که با آن روبهرو بودیم، این بود که میخواستیم فیلم در رتبه PG قرار نگیرد یعنی فیلم شامل صحنههایی نباشد که خیلی مناسب بچهها نیست و حتماً باید با نظارت والدین به تماشای آنها بنشینند.
در یکی از صحنهها هیولاها مهمانی دارند، میرقصند و وحشیبازی درمیآورند. برای اینکه فیلم مناسب بچهها باشد، در آن صحنهها برخلاف مهمانیهای مخصوص این سنوسال، هیچگونه نوشیدنی نامناسبی خورده نمیشود، هیچ مخدری نیست و هیچکس هیچ شوخی زشتی با بقیه نمیکند، در صورتی که معمولاً اینطوری است که در واقعیت، چنین مهمانیهایی همیشه چیزهایی دارند که مناسب نیست و از این کارها زیاد میکنند.»
یکی از نقدهای وارد به انیمیشن استفاده از فضای دانشگاه است که سنخیتی با روحیات کودکانه ندارد اگر چه نویسندگان انیمیشن می گویند:«درست است که فضا مربوط به کالج است، اما وجود شخصیتهایی چون هیولاها فضایش را تلطیف و کودکانه می کنند ضمن آن که رفتارهای بچه گانه برادران اوزماکاپا مخصوصاً اسکرئیشی که یک هیولای خجالتی و بچهننه است و مدام به مادرش میچسبد یا اسکوئیبلز که به نوبه خودش شخصیتی خیلی مهربان، شیرین و شگفتانگیز دارد کاری می کنند تا خنده بر لب بچهها بیاید.استفاده از خانههای بامزه، فانتزیهای گفتاری، نمایشهای خندهدار همراه با شوخی و سروصدا که حتی بزرگسالان را هم جذب میکند را هم نباید نادیده گرفت.از چالشهای بزرگ ما ساخت پیشدرآمد بود. ما میخواستیم داستانی را روایت کنیم که قبلاً همه آن را دیده بودند. مثلاً بینندهها میدانند که نهایتاً مایک و سالیوان با هم دوست میشوند و با هم شروع به کار میکنند. به همین دلیل سعی کردیم در نحوه روایت داستان، نوآوری به خرج دهیم و بیننده را با موضوعات غیرمنتظره مواجه کنیم. به عبارت دیگر میخواستیم کاری کنیم حالا که قرار است مایک و سالی نهایتاً از کالج فارغالتحصیل شوند، موانعی ظهور کنند که این کار برای آنها آسان نباشد.»
کارگردان دانشگاه هیولاها معتقد است:« مایک با وجود تلاش و کوشش و توسل به راههای عجیب و غریب نمیتواند یک موجود مخوف - به آن معنا که خودش دوست دارد- شود و این همان چیزی است که وجه درام داستان را شکل میدهد. اتفاقی که برای شما میافتد، این است که برای این موجود بیچاره دل میسوزانید و شاید حتی تمایل نداشته باشید ناتوانی او را ببینید و از خودتان سوال میکنید چرا این اتفاقات مدام برای او پیش میآید؟ آیا او موفق میشود اینبار از پس مشکل تازهاش برآید؟»
آن چه در این نوشتار تقدیم شد نیم نگاهی بود به انیمیشن های دوگانه «دانشگاه و شرکت هیولاها»؛آثاری تماشایی و به یاد ماندنی با این پیام که آن چه با خنداندن مردم نصیبمان می شود بسیار بهتر از آن چیزی است که تصور می کنیم با ترساندن آنها گیرمان می آید.امید ان که آن را ببینید و لذت ببرید.
کارگردان: دن اسکنلون
تهیه کننده: جان لستر
نویسنده: پیت داکتر و اندرو استانتون
بازیگران: جان گودمن و بیلی کریستال
استودیو: پیکسار
توزیع کننده: والت دیزنی پیکچرز
تاریخ انتشار: ۲۱ ژوئن ۲۰۱۳
کشور: آمریکا
زبان: انگلیسی
پس از: کارخانه هیولاها ژانر:انیمیشن،کمدی
مدت زمان:104 دقیقه
منبع:Wall Street Journal (June 2013)
درج شده در مجله دوست نوجوان
- ۹۸/۰۳/۳۱