ایوان آیینه
در اولین ساعت
از ماه فروردین
ایوان آیینه
گردیده عطرآگین
*
گویی که اهل قم
هستند اینجا جمع
مانند پروانه
گرد وجود شمع
*
هر زائری دارد
در صحن این نجوا:
تبریک،نوروز است
ای دختر زهرا
*
پرسی اگر از ما
عیدی چه می خواهیم؟
گوییم جز مهدی
چیزی نمی خواهیم.
بیژن شهرامی
به نام خدا
عمو تابستان
این که می دهد سلام
عمو تابستان است
باز هم سه ماه گرم
نزدمان مهمان است
*
کوله پشتی اش پر از
میوه های آبدار
آلو زرد و خربزه
هندوانه و خیار
*
خرمنی طلایی از
گندم و ذرت و جو
خوشه ای که صبح زود
چیده از درخت مو
*
او که می پراکند
بوی نان تازه را
می برد به خواب ناز
مدتی مدرسه را. بیژن شهرامی
به نام خدا
نوروز
نوروز،پیشِ
پدربزرگیم
عصای دستِ
مادربزرگیم
*
کنار آن دو
هستیم خوش حال
انگار هستند
دستانمان، بال
*
همراه آن دو
هر روز عید است
خوش مزه تر از
نقل سپید است
*
بی آن دو اما
دل بی قرار است
نمی کنی حس
فصل بهار است. بیژن شهرامی
نوروز
دوباره نوروز
رسیده از راه
گشته پر از آب
هم چشمه،هم چاه
*
شمع شکوفه
بر شاخه روشن
خرم و سر سبز
جالیز و گلشن
*
بر تن صحرا
قبای رنگین
در خانه ها پهن
سفره هفت سین
*
امروز مردم
هستند با هم
در دل ندارد
گویی کسی غم.
*بیژن شهرامی
به نام خدا
نیمه شعبان
شهر و ده زیبا از
پرچم و آویز است
تنگ های شربت
همه سو لبریزاست
*
عطردان ها ازعطر
شده باز آکنده
خوب و زیبا کرده
چهره ها را خنده
*
سر جایش امروز
نیست ظرف چینی
برده با آن بی بی
بدهد شیرینی
*
همه جا این گونه
غرق نور و شادی است
نیمه شعبان است
زاد روز مهدی(ع) است. بیژن شهرامی
بسم الله الرحمن الرحیم
وقف
فکر می کردم وقف
کار دیروزی هاست
ساخت آب انبار
پل خشتی،حمام
آسیاب آبی
و از این دست بناهای کهن
و ندارد جایی
در دل عصر جدید
دوره رایانه
عصر فناوری و زایش علم
تا که روزی خواندم
توی یک نشریه
در فلان جا فردی
خانه اش را کرده
وقف دانشمندان
وقف مردان اتم
شهریاری هایی
که غنی سازی ما
ثمر همت سرخ آن هاست
آن زمان فهمیدم
که به هر دوره به یک شکل بدیع
سنت وقف نماید جلوه
و به قول بابا
وقف مانند قنات
مثل آن چشمه ی جوشانی است
که رسد قافله اش از سمت
کوههای پر برف
و نمی گردد خشک... بیژن شهرامی
مزرعی وقفی شنید از کشتزار
کای برادر من ز تـو نیکوترم
رغبت مردم به من افزونتر است
در مثل تو نقره هستی من زرم
وقف چون طوقی تو را برگردن است
من ولی آزاد هستم ، سرورم
در مثل تو چوب هستی ،چوب خشک
من ولی مانند عود و عنبرم
عطر و بویم شهره اندر هفت شهر
مثل گل اندر بهار، افسونگرم
پای در زنجیری اما من رها
حس نمایم صاحب دو شهپرم
در جوابش گفت مزرع کای پسر
تا به کی گویی بر این و آن سَرَم
من به یُمن وقف هستم گنج عشق
مخزن جود و سخاوت را دَرَم
هر چه اندر کاسه ام ریزد خدای
می نمایم صرف عشق و باورم
عایدی ام می شود مصروف دین
دستگیر سائلان مضطرم
گه قوام روضه شاه شهید
گاه طفلی را کتاب و دفترم
گه چراغ کلبه پیرزنی
گه فقیران را جهاز دخترم
گاه روی رودخانه ، راه و پل
گه مسافر را متاع و استرم
عایدیّم می گشاید صد گره
صاحب این فضل و فیـض اکبرم
چشمه ساری جاریم در ملک عشق
خانه هایی چند را نان آورم
واقفم را می کنم جاوید نام
بر سرش در هر دو عالم افسرم
وقف را آری مکن این گونه یاد
کز فروغش هست تابان اخترم.
بیژن شهرامی
به نام خدا
چلچراغ
نذر امامزاده ابراهیم کنگاور که از نسل امام زین العابدین علیه السلام است
سیدی از نسل
حضرت سجاد است
چلچراغ شهری
کهن و آباد است
*
حرمش روشن از
خنده خورشید است
در کنار قبرش
معبد ناهید است*
*
نزد مردم دارد
جایگاهی والا
سال های بسیار
بوده بین آن ها
*
شهر او کنگاور
قمِ کرمانشاهان
ساکنانش هستند
اهل دل،با ایمان
*
هر که دارد قصد
کربلا بسم الله
در مسیرش اینجا
هست یک،منزلگاه
*
صاحب این منزل
نیست جز ابراهیم
کاش ما هم روزی
میهمانش باشیم.
بیژن شهرامی
*معبد تاریخی آناهیتا در شهر کنگاور و مجاور بقعه امامزاده ابراهیم(ع) است.
[
امامزاده حمزه بن موسی علیه السلام
در کنار مرقد
حضرت عبدالعظیم
هست قبر دیگری
از زمان های قدیم
*
صاحب آن عالمی
پارسا،پاکیزه است
افتخار شهرری
پور کاظم،حمزه است
*
از مدینه سوی مرو
شد روان با همرهان
تا برادر را کند
در غریبی شادمان
*
لیک اندر بین راه
شد شهید راه عشق
شرح مظلومیتش
رفت تا روم و دمشق
*
شیشه عطرش شکست
گوشه ای از این چمن
عطر یادش پخش شد
در همه سوی وطن
*
مرقدش حالا بود
وعده گاه مؤمنان
خالیش کی بینی از
مرد و زن،پیر و جوان؟
*
شهر ری آری از او
چلچراغی روشن است
مثل مشهد،مثل قم
شهر تو ، شهر من است.
بیژن شهرامی
به نام خدا
حضرت سلطانعلی که دومین پنج شنبه مهرماه هر سال به نام اوست.
حضرت سلطانعلی
از تبار لاله هاست
یادگار پنجمین
حجت پاک خداست
*
مرقدش در اردهال
مشهد ثانی بود
در نگاه اهل دل
گنج پنهانی بود
*
زائران در ماه مهر
نزد او هستند جمع
در مثل پروانه اند
حضرت او هست شمع
*
شستن یک قالی از
مرقدش ،آیین شان
جملگی فرهاد و او
قصه شیرین شان
*
خوش به حال هر کسی
که در این مهمانی است
بر لبش نام حسین
دیده اش بارانی است.
بیژن شهرامی
